21/8/09
Μια πνοή
Μοιάζει σαν μια ταινία η ζωή μας..
Και ένας τρελός σκηνοθέτης βασανίζει την ψυχή μας..
Πότε κωμωδία.. πότε τραγωδία..
Χωρούν δικά μου όνειρα στο έργο του;..
Χωρούν σπαράγματα απαντήσεων;..
Χωράει η σιωπή μου να βρει τόπο να ακουστεί;..
Και θα ακουστεί;..
Ποιος υπάρχει για να ακούσει;..
Ποιος σταματάει να αφουγκραστεί;..

Μια πνοή.. Μια πνοή είναι αρκετή τη φλόγα για να σβήσει..
Όχι φυσώντας.. Όχι..
Στερώντας τον αέρα της..
Γιατί έχει δύναμη μεγάλη..
Όση της σπίθας που φώτισε ένα όνειρο..
Και το ‘σβησε ξανά..
Δεν είναι οι φλόγες που φοβάμαι, μήτε η φωτιά..
Είναι η πνοή..
 
posted by Iv vI at 10:59 μ.μ. | Permalink | 5 comments
12/8/09
Στου έρωτα...
Ξέχνα τα όλα και πάμε από την αρχή…
είναι δύσκολο να κάνεις το δάσκαλο…
θα έχεις τα εφόδια να πας κόντρα…
αν κόβει το μάτι σου...
θα σου πω πως ξεκίνησα εγώ…
είσαι μια αλεπού που βλέπει περίεργα πράγματα…
σκέψου, κοίτα, φέρσου, ΓΙΝΕ…
είσαι ο Θεός του κόσμου…
δεν έχω δικαίωμα να διαφωνήσω…
σε κάνουν να κλάψεις ή να τρομάξεις…
για να θυμούνται ή μάλλον για να μην μπορέσουν να ξεχάσουν…
αυτά είναι δικά μου συμπεράσματα…
ούτε είμαι μα ούτε και υπήρξα ποτέ…
είδα πρώτα αυτό που έδινα…
θέλω να κερδίσω όσες περισσότερες μάχες μπορώ...
συμπάθειες, εμπάθειες, μίση, αντιπάθειες, ζημιά και κέρδος… δεν χρειάζεται να χαθείς…
βλέπω τις γεύσεις και τους ήχους, έχουν χρώματα…
η γειτονιά σου είναι πάντα εκεί…
τι με κάνει να γελάω, τι να κλαίω...
τι να ονειρεύομαι…
μα…
είναι δυνατόν κάποιος να θέλει να σώσει αυτό που θέλω να σκοτώσω εγώ… αλλοπρόσαλλη και εκκεντρική…
εκείνη φεύγει και αυτός κοιτάζει ψηλά…
δεν ακούει το τραγούδι της, δεν ταξιδεύει τα ταξίδια της…

είδα να γεννιούνται καταιγίδες από ένα σ’αγαπώ… τα ζωώδη ένστικτά της…
κοιτάζεις το δάχτυλο αντί για τα αστέρια… επειδή σε τρομάζει η επαφή…
Είμαι εγώ; Είσαι εσύ; Είμαστε και οι δυο;… μου επιτρέπεις να είμαι δίπλα σου… σε μια χρυσή αμμουδιά… ησύχασε κι εμένα η καρδιά μου… θα έχω τα χρυσαφένια στάχυα…


...φώτο: by me
 
posted by Iv vI at 11:29 π.μ. | Permalink | 6 comments