30/12/10
A penny for your dream
Ήρεμος.
Γαλήνιος.
Τα μάτια παίζουν λίγο.
Γλυκό, νυσταγμένο χαμόγελο.
Πάντα είσαι όμορφος.
Μα τότε ακόμη περισσότερο.
Με τα μάτια κλειστά.
Ξάφνου, ο χρόνος δεν κυλάει.
Ξάφνου, τα πάντα σιωπούν.
Να μην σε ταράξουν.
Μη φύγεις απ’ την χώρα των ονείρων.
Και εσύ χαμογελάς.

Θέλω το κλειδί που θα με βάλει στο όνειρό σου...



...φώτο: by me
 
posted by Iv vI at 12:17 π.μ. | Permalink | 2 comments
13/12/10
Νομίζω πως..

Ακροβατώ πάνω στα χνάρια που άφησες στη μνήμη.
Μισά τα έζησα, μισά τα ονειρεύτηκα.
Στις άκρες των δακτύλων μου ταλαντεύονται τα θέλω και τα πρέπει.
Μόνο όταν κλείνω τα μάτια βλέπω που πηγαίνω.
Και έτσι τυφλή, με θεό την τύχη και δαίμονα τον χρόνο…
Μεγάλωσα..


...φώτο: by me
 
posted by Iv vI at 12:31 π.μ. | Permalink | 3 comments
21/8/09
Μια πνοή
Μοιάζει σαν μια ταινία η ζωή μας..
Και ένας τρελός σκηνοθέτης βασανίζει την ψυχή μας..
Πότε κωμωδία.. πότε τραγωδία..
Χωρούν δικά μου όνειρα στο έργο του;..
Χωρούν σπαράγματα απαντήσεων;..
Χωράει η σιωπή μου να βρει τόπο να ακουστεί;..
Και θα ακουστεί;..
Ποιος υπάρχει για να ακούσει;..
Ποιος σταματάει να αφουγκραστεί;..

Μια πνοή.. Μια πνοή είναι αρκετή τη φλόγα για να σβήσει..
Όχι φυσώντας.. Όχι..
Στερώντας τον αέρα της..
Γιατί έχει δύναμη μεγάλη..
Όση της σπίθας που φώτισε ένα όνειρο..
Και το ‘σβησε ξανά..
Δεν είναι οι φλόγες που φοβάμαι, μήτε η φωτιά..
Είναι η πνοή..
 
posted by Iv vI at 10:59 μ.μ. | Permalink | 5 comments
12/8/09
Στου έρωτα...
Ξέχνα τα όλα και πάμε από την αρχή…
είναι δύσκολο να κάνεις το δάσκαλο…
θα έχεις τα εφόδια να πας κόντρα…
αν κόβει το μάτι σου...
θα σου πω πως ξεκίνησα εγώ…
είσαι μια αλεπού που βλέπει περίεργα πράγματα…
σκέψου, κοίτα, φέρσου, ΓΙΝΕ…

είσαι ο Θεός του κόσμου…
δεν έχω δικαίωμα να διαφωνήσω…
σε κάνουν να κλάψεις ή να τρομάξεις…
για να θυμούνται ή μάλλον για να μην μπορέσουν να ξεχάσουν…
αυτά είναι δικά μου συμπεράσματα…
ούτε είμαι μα ούτε και υπήρξα ποτέ…

είδα πρώτα αυτό που έδινα…
θέλω να κερδίσω όσες περισσότερες μάχες μπορώ...
συμπάθειες, εμπάθειες, μίση, αντιπάθειες, ζημιά και κέρδος… δεν χρειάζεται να χαθείς…

βλέπω τις γεύσεις και τους ήχους, έχουν χρώματα…
η γειτονιά σου είναι πάντα εκεί…
τι με κάνει να γελάω, τι να κλαίω...
τι να ονειρεύομαι…
μα…

είναι δυνατόν κάποιος να θέλει να σώσει αυτό που θέλω να σκοτώσω εγώ… αλλοπρόσαλλη και εκκεντρική…
εκείνη φεύγει και αυτός κοιτάζει ψηλά…
δεν ακούει το τραγούδι της, δεν ταξιδεύει τα ταξίδια της…

είδα να γεννιούνται καταιγίδες από ένα σ’αγαπώ… τα ζωώδη ένστικτά της…
κοιτάζεις το δάχτυλο αντί για τα αστέρια… επειδή σε τρομάζει η επαφή…
Είμαι εγώ; Είσαι εσύ; Είμαστε και οι δυο;… μου επιτρέπεις να είμαι δίπλα σου… σε μια χρυσή αμμουδιά… ησύχασε κι εμένα η καρδιά μου… θα έχω τα χρυσαφένια στάχυα…


...φώτο: by me
 
posted by Iv vI at 11:29 π.μ. | Permalink | 6 comments
9/4/09
3.... 2.... 1.... πάμε!
Καλώς με βρήκα λοιπόν...
Και όποιον άλλον... Εσένα...

Λένε, πως όταν πέφτει το μελάνι στο χαρτί όλα μοιάζουν πιο ξεκάθαρα.
Σαν το μαύρο να είναι όσα σε πνίγουν. Και σαν νερό που βρήκε διέξοδο, κυλούν.
Γράφεις και έξω από εσένα, εσύ ο ίδιος μοιάζεις αλλιώς.
Κοιτάς και βλέπεις αλλιώτικα.
Ρωτάς και απαντάς εσύ ταυτόχρονα όλα εκείνα που πριν... απάντηση δεν είχαν...
Άλλες φορές συμφωνείς με εσένα, άλλες διαφωνείς.
Φυλάς τις σκέψεις σε τετράδια. Άλλοτε τις σκίζεις και τις πετάς.


Σκορπάς και σκορπίζεσαι.
Λυτρώνεις και λυτρώνεσαι.
...
Μετά αφήνεις τα ριγμένα στο χαρτί κομμάτια σου και αφήνεσαι.
Και όταν γυρνάς ξανά σε αυτά μετράς τι ήσουν και μετριέσαι.

Θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως το χθες μου και το σήμερα πορεύονται παρέα.
Αυρίο θα με κρίνω για το τώρα.
Μεθαύριο θα με δικάσω. Ίσως να με καταδικάσω.
Αλλάζω;
Ή μήπως κάνω κύκλους; Γύρω από εμένα χωρίς να βρίσκω εμένα;

Λέω να με καθήσω απέναντι και να με δοκιμάσω σε εκείνα που με θυμώνουν περισσότερο.
Στο χθές μου, που σήμερα γυρεύει το αυριο.
Μιλώντας. Και ακούγωντας...

Καλησπέρα μου...



...φώτο: by me

 
posted by Iv vI at 12:16 π.μ. | Permalink | 10 comments